skip content
ปิด
  • ติดตาม
    เพิ่มไปยังเว็บตูนของฉัน รายการที่ติดตาม
  • Facebook
  • LINE
  • Twitter
  • คัดลอกURL
    URL ได้ถูกคัดลอกแล้ว
    แปะ (Ctrl + V) ลงบนตำแหน่งที่คุณต้องการ
image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image image

อัปทุกๆ วันศุกร์

แบ่งปันเว็บตูนที่คุณชื่นชอบ
ให้เพื่อนๆ ของคุณเลย!

  • like Countชอบ
  • ติดตาม
    เพิ่มไปยังเว็บตูนของฉัน รายการที่ติดตาม
  • Facebook
  • LINE
  • Twitter
  • Tumblr
  • Reddit
  • คัดลอกURL
    URL ได้ถูกคัดลอกแล้ว
    แปะ (Ctrl + V) ลงบนตำแหน่งที่คุณต้องการ

ผู้เขียน

ตอนผมสอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมก็เคยคิดนะว่า ผมได้เข้าเส้นชัยแล้ว.... ผมมาถึงจุดที่พ่อแม่อยากให้ผมมาได้แล้ว... จนกระทั่งในปี 2 เทอมแรก ผมโดนอาจารย์เรียกไปคุยว่า ผมกำลังจะถูกไทน์... แล้วเส้นชัยใหม่ก็โผล่ขึ้นมา.... ว่า ทำยังไงให้ไม่ถูกรีไทน์.... ผมก็เลยต้องทำงานกับมหาลัย และกลายเป็นคนที่เริ่มทำงานเป็น เพื่อนพึ่งพาได้... จากไม่เคยเอาอ่าวก็ได้มหาสมุทรและแปซิฟิคมาในครอบครอง... ตอนนี้เส้นชัยใหม่ ๆ มากมายก็ผุดขึ้นมา... และผมกำลังเดินไปหามัน // เดินไปด้วยกันนะครับ : )

คอมเมนต์

​อ่านถึงตรงนี้แล้ว